Zrenje noćno i huk r'jeke
ispod mlina, do tekije,
pozvaše me do demira,
da osejrim, (da) usnijem:
Zvijezde tiho sedždu čine,
svaka u svome budžaku...
Sve na jednoj su kanafi,
užežene na sadžaku.
U sredini Semahane –
rasut tespih treperavi.
Igrali smo i plesali
držeći se za svod plavi!
Gdje je imam od tespiha?
Gdje su bopci navinuti?
Sto godina se zanjiha –
sve u jednoj bi minuti!
Allah, Allah,
Allah, Allah, mevlahu...
Nema komentara:
Objavi komentar